Siljana und Migena Bastri

Migena ve Siljana Bastri ile röportaj

İyi bir LAT ağı aracılığıyla hemşirelik mesleğine

Migena (24) ve Siljana (20) Bastri neredeyse iki yıldır Almanya'da yaşıyor. Arnavut kardeşler 2022 yılının sonunda aileleriyle birlikte Saale-Orla bölgesindeki Wurzbach'a taşındıklarında, Almanya'da oturma izni almanın zor olacağının farkındaydılar. Arnavutluk sözde güvenli menşe ülkelerden biri, dolayısıyla sığınma alma şansları çok yüksek değildi.

İki kız kardeş entegrasyon yolculukları için destek aradılar ve ebeveynlerinin kuzenleri aracılığıyla LAT projesi Jobmanager Saale-Orla-Kreis'i öğrendiler. Migena ve Siljana Bastri başlangıçta sadece dil konusunda zorlandılar. Aile Almanya'ya 2016 yılında gelmişti. Başlangıçta kız kardeşler 6. ve 7. sınıfa Thüringen'deki bir okulda devam edebilmişler. Ancak o dönemde yaptıkları iltica başvurusu reddedilince aile Arnavutluk'a dönmek zorunda kalmış. Orada artık hiç Almanca konuşmuyorlardı ama Almanya'ya döndükten sonra dili çok iyi hatırlıyorlardı.

"Randevu aldığımızda düzenli olarak iş müdürlerine gidiyorduk. Ailemin şimdi ne yapması gerektiği ve bizim şimdi ne yapmamız gerektiği konusunda bize en başından beri yardımcı oldular" diyor Migena Bastri.

Jobmanagers SOK proje çalışanı Ralf Thomala daha sonra kız kardeşleri Erfurt'ta bakım asistanları için 9 aylık bir temel yeterlilik kursu olan LAT projesi Ways into Care (WiP) ile de tanıştırdı. Bu alan ikisi için de yeniydi, ancak her şeyden önce Almanya'da kalıcı olarak kalma şansı verecek bir eğitim arıyorlardı.

Bakım alanında ilk pratik deneyim

WiP projesi, katılımcıların hemşirelik mesleğinin kendilerine uygun olup olmadığını önceden anlamaları için iki haftalık bir ön çalışma stajını da içermektedir. Migena ve Siljana Bastri stajlarını Diakonie gündüz bakım merkezinde tamamladılar. "Başlangıçta zorlandım çünkü bilmediğim kelimeler vardı" diyor Siljana, "Burada hiç Almanca kursu görmedim. Bunun dışında iş iyiydi, pek çok yeni şey öğreniyorsunuz."

Ne yazık ki hemşirelerden biri önyargılı bir meslektaşıyla bir deneyim yaşamış. Öte yandan, yaşlı hastalar çok nazik ve açıktı, bu da genç hemşireleri olumlu yönde şaşırttı. Siljana ve Migena da WiP kursu sırasında daha uzun süre staj yapmaktan keyif aldılar. "İkimiz de bunu ayakta tedavi alanında yaptık. Çok daha eğlenceli, orada pek çok farklı şey yapabiliyorsunuz."

"Tren ikinci bir ev gibiydi"

Hemşireler daha sonra Hemşirelik Yolları kursunu çok iyi sonuçlarla tamamladılar. En büyük zorlukları yolculuktu. Siljana Bastri, "Wurzbach'ta yaşıyorduk, oraya iki saatlik bir tren yolculuğuyla gidip iki saatlik bir tren yolculuğuyla dönüyorduk, bu çok yorucuydu ve çok şey öğrenmemiz gerekiyordu," diyor.

"Tren ikinci evimiz gibiydi," diye gülüyor Migena Bastri, "orada hem öğrendik hem de uyuduk."

Kurstaki diğer katılımcılar bir tür ikinci aile oldular. "Birlikte öğrendik, yedik, oynadık ve çalıştık. Hepsi bize karşı çok nazikti ve doğum günlerimizi bile birlikte kutladık," diye hatırlıyor Migena Bastri. İkili ayrıca öğretim görevlileri ve sosyal pedagog Stefan Tinkhauser ile de olumlu deneyimler yaşamış. "Gerçekten çok keyif aldık, bize her zaman yardımcı oldular ve her sorunumuzda onlara gelebildik."

1 Eylül'de bakım asistanı olarak eğitimlerine başlayacak olan Migena ve Siljana Bastri, eğitimlerine hazırlanmak için IBS'de Fias (Fit in Ausbildung und Schule) kursuna katıldılar. Bu kursta katılımcılar altı hafta boyunca Almanca, matematik, İngilizce, işletme ve sosyal bilgiler konularında eğitimlerine hazırlandılar. Bu da onlara mümkün olan en iyi temeli sağlıyor.

Migena ve Siljana, IBS kursunda geçirdikleri süre boyunca IBS'deki Bleibdran+ projesinde danışmanlık yapan Theresa Frank'tan da büyük destek aldılar. "Bayan Frank zor durum komisyonu için gerekli tüm adımlarda bize çok yardımcı oldu. O olmadan bunu başaramazdık ve bunun için çok minnettarız," diyor Migena Bastri. İkili komisyonun kararı için uzun süre beklemek zorunda kalmış. "Altı ay sonra Siljana ve ben iki yıllık oturma izni alabileceğimize dair olumlu yanıt aldık. Tanrı'ya şükür Almanya'da yaşama ve hemşirelik eğitimimize devam etme isteğimiz yerine geldi."

Yine de Thüringen'e varmak genç kadınlar için kolay değil. "Wurzbach'ta pek bir şey yok. Bad Lobenstein farklı. Ama Wurzbach'a arabasız gelmek zor, çünkü otobüsler ya da trenler sadece iki saatte bir kalkıyor, bu yüzden hiç entegre olamıyorsunuz," diyor Migena Bastri.

Migena ve Siljana Bastri gelecekleri için doğal olarak eğitimlerini başarıyla tamamlamayı ve ardından kalifiye işçi olarak eğitim alıp çalışmayı umuyorlar. Gelecekte Wurzbach'ta yaşamak istemiyorlar ve her ikisi de ayakta tedaviyi daha çok sevdikleri için, istek listelerinde ehliyet de var.

Mevcut oturma izinlerini kısmen eğitim aldıkları yere borçlular, ancak göçmenlik makamları onlara çalışma izni vermeyeceği için ebeveynleri için işler daha zor.

LAT projesi İş Yöneticisi Saale-Orla-Kreis ile röportaj (Diakoniestiftung Weimar Bad Lobenstein gGmbH)

Kötü beklentilere rağmen yüksek düzeyde bağlılık ve azim

Kasım 2022'de Migena ve Siljana Bastri, Bad Lobenstein'daki LAT projesi Jobmanager SOK'a aileleriyle birlikte ve umutsuz görünen bir durumda büyük bir umutla geldi. Jobmanager'da danışmanlık yapan Ralf Thomala, iki kız kardeşin ne kadar kararlı olduklarını ve çok iyi Almanca konuşabildiklerini hemen fark etti. Ralf Thomala ilk görüşmeyi hatırlıyor: "Kızlar yanlarında OTZ'den 2016 yılına ait bir gazete makalesi getirmişlerdi ve bu makalede çok iyi dil becerilerine sahip başarılı entegrasyon örnekleri olarak gösteriliyorlardı. Bu en başından beri çok ilginçti."

Migena ve Siljana için en büyük sorun, ailenin ülkeye ikinci kez giriş yapmış ve iltica başvurusunda bulunmuş olmasıydı. İlk iltica başvurusu 2016 yılında reddedilmiş ve aile sınır dışı edilmiş. Aile ülkeye yeniden giriş yapmış ve yeniden iltica başvurusunda bulunmuş. Ralph Thomala, "Çok kötü bir durumdaydık," diyor. "Daha sonra Migena ve Siljana için bir eğitim yeri bulabilir miyiz diye her yeri araştırdım."

Her ikisi de bakım sektöründe eğitim almayı hayal edebiliyordu çünkü bakıcılara büyük bir talep vardı ve bu nedenle eğitim yeri olasılığı da vardı. Migena ve Siljana, Bad Lobenstein yakınlarındaki küçük bir kasaba olan Wurzbach'ta aileleriyle birlikte yaşıyor. Kırsal bölgelerde ulaşım bağlantıları genellikle yetersizdir ve kolay erişilebilir bir eğitim şirketi bulmak her zaman kolay değildir.

Yine de iki kız kardeş hemşirelik alanında kariyer yapmaya kararlıydı ve Ralf Thomala'nın desteğiyle Erfurt'taki IBS'de "Hemşireliğe Giden Yollar" (WiP) kursuna kaydoldular. Bu, dokuz ay boyunca her sabah 06:00'da trenle Erfurt'a gitmek ve akşam 18:00'de dönmek anlamına geliyordu. Migena ve Siljana engelleri aşarak parkuru başarıyla tamamladılar.

Çabalarına değdi

Migena ve Siljana'nın WiP kursu öncesinde ve sırasında bakım sektöründe işe yerleştirilmeleri gerekiyordu. LAT projesinin sosyal yardım kuruluşuyla bağlantısı sayesinde, her ikisi için de Wurzbach ve Bad Lobenstein'da hızlı bir şekilde yer bulundu. Daha önce, izin için göçmenlik makamlarına tekrar tekrar başvuru yapılması gerekiyordu. Eğitim için onay alabilmek için de yetkililerle çok sayıda görüşme yapılması gerekiyordu. Ralf Thomala o zamanki durumu şöyle anlatıyor: "Kesinlikle can sıkıcıydı ve sürekli soruyorduk. "Meslektaşım Bayan Gersdorf ve ben kendi kendimize dedik ki, şimdi başladık, başarıyla bitirmek istiyoruz." "Bakım asistanlığını" da sistemle ilgili bir meslek olarak kategorize eden yeni direktif bize ek bir teşvik sağladı. Bir noktada, ufukta bir eğitim yeri varsa tekrar konuşmamıza izin verildi. Aynı zamanda zorluk komisyonuna da bir başvuru yapıldı. İki kız kardeş ayrıca IBS'deki BLEIBdran+ projesinden Theresa Frank'tan da destek aldı.

Adım adım eğitime doğru

Bir sonraki adım bir eğitim yeri bulmaktı. Çoğu meslek okuluna olan mesafeler çok uzun olacağından, hareketlilik bir kez daha sorun oldu. Neyse ki Diakonie'nin stajyerleri için bazı hemşirelik okullarıyla anlaşması var. Bunlar arasında Wurzbach'tan ulaşımı nispeten kolay olan Saalfeld'deki tıp fakültesi de yer alıyor. Daha sonra başvuru ve dilekçelerin yazılması gerekiyordu. Her staj ve mesleki faaliyet için göçmenlik bürosuna bir başvuru yapılması ve işverenden bir sertifika alınması gerekiyor. Eğitimin verildiği bakımevi Ebersdorf'ta bulunuyor. Vardiyalı çalışırken Wurzbach'tan Ebersdorf'a gitmek çok zor olduğu için bir daireye de ihtiyacımız vardı. Siljana ve Migena hala iltica sürecinde oldukları için, iltica sosyal yardımları için bölge idare ofisinden izin almaları gerekiyordu. Siljana'nın gelecekteki eğitim yeri olan "Emmaus" huzurevinde küçük bir daire bulundu. Daire Diakonie bağış mağazasından alınan mobilyalarla döşendi. Migena ve Siljana zor durum komisyonundan olumlu sonuç aldıklarında elbette herkes için büyük bir sevinç oldu. "Gösterdikleri çaba gerçekten çok etkileyici." Her ikisi de stajlarının ardından daha fazla deneyim kazanmak için Bad Lobenstein ve Wurzbach'taki bakım tesislerinde gönüllü olarak çalışmaya devam etti.

Ralf Thomala, "31 Temmuz'dan itibaren artık onlara bakamayacak olmamın büyük bir utanç olduğunu düşünüyorum, çünkü her ikisi de oturma izinleri nedeniyle SGB II yasal sistemine geçecekler," diye üzülüyor. "Elbette yıllar içinde aramızda bir bağ oluştu. Yasal statülerini değiştiren ve artık danışmanlık için bize gelmelerine izin verilmeyen tüm danışmanlık arayanlar için de aynı şey geçerli. Elbette pek çoğu bunu anlamıyor ve hala kapımızı çalmaya devam ediyor."

Uzun süredir Job Manager'da danışmanlık yapan kişi, Migena ve Siljana'nın çabalarında başarılı olacaklarından emin. "Tabii ki her ikisinin de eğitimlerinden sonra bölgede kalmalarından özellikle memnun olurum. Ne de olsa gençlerin çoğu genellikle şehirlere yöneliyor."